Murat İnce Otogarlar Mp3 indir

Murat İnce Otogarlar Sözleri

Bana yine ayrılığın şiiri düştü

Burası Esenler oto gar ve ben yine bir otobüsün farına olmayacak hayallerimi taktım

Kapanan kapıların camlarına geleceğin ümidiyle çok baktım

Tesadüf bu ya belki okursun hayaliyle camların buğusuna kalp çizdim

İçine isimlerimizin baş harfini yazdım

Tek çift plakalı otobüslere dönersin diye çok dilek tuttum

Burası İstanbul

Hayallerinin peşinde koşanların hayallerini yitirenlerin

Hazan rüzgarlarında ayrılığa kalplerini reva görenlerin şehri

Geçen Nisan'da Esenler oto garının son yolcusu bendim

Gelirsin arzusu ile sonuna kadar bekledim

Peron peron perme perişan gezdim

Avuçlarımda buruş buruş olmuş gece yarısı yolcu biletine gözyaşlarımı sildim

Maalesef bu şehirde özlemlerimi seni ve kalbimi bırakıp

Çaresiz sefil duygularla gidiyordum

İstanbul karanlıktı

Takvim Nisan 1991 derken uzaktan evlerin ışıkları görünüyordu

Her zaman olduğu gibi yine bir hayal bir hayal ki sorma

Kim ne yaşıyor? Kim neleri kaybetti? Kim kimi seviyor?

Ve sorumlu ve sanki kendi derdi kendine yetmezmiş gibi

Bütün bunları yoksul yüreğine iş edinmiş

Bir bilim adamı sorumluluğu ile kalbime gam dolduruyor

Gözlerimde hüzün çiziyordum

İstanbul'da seni bırakıp giderken ben

Solan yaprakla küstüm

Solan yüreğim sustu

Bu şehir sensiz kimsesiz

Benim gibi yorgun çaresiz

Bu şehir sensiz kimsesiz

Benim gibi yorgun çaresiz

Son çıkışa doğru ilerlerken otobüs uzaktan bir el gördüm sen sandım indim

Koştum üç beş adım kalası durdum Affedersiniz benzettim galiba?

Sessiz ve manidar bir bakış atarak gecenin son uğurlayanı sırtını dönüp gitti

Koca terminalde sabah yolcularını bekleyen otobüsler

Ben ve birkaç görevliden başka kimse kalmamıştı

Hep merak ederdim oto garlarda banklar üzerinde yatanları

Tek başına bekleyenleri neden buradalar evleri paraları dostları yok mu?

Şimdi en azından bir cevabım ve ciddi bir tecrübem var

Gece yokluğunda serin geçiyor

Hatırlar mısın Ankara'da çok sarılıp birlikte umutlarımızın otobüsünü beklerdik

Bazen umutlarımızı alır götürür bazen getirirdi

Biz en çok gelmeleri severdik

Ben en çok bana gelmeni

Takmıyorduk hiçbir acıyı ve hiçbir hüznü Sen bendeydin ben sendeydim

Ellerin ellerimde sıcaklığın kalbimdeydi

Yazdı kış olsa ne yazardı?

Sen olduktan sonra her yer bahardı

Yağmur yağıyor İstanbul'a yolumun nereye düştüğünü bilmeden yürüyorum

Otogardan ayrılalı çok oldu gün doğuyor İstanbul'a

Aynı güneşi göreceğiz biraz sonra ve en çok aynı yağmurda ıslanacağımız için seviniyor

O ebemkuşağınıı bekliyorum

Belki altından son bir kez daha geçersin diye

Bilir misin ikiyüzlüdür sevgili oto garlar sevdalar gibi

Bir eli tutarken kavuşmanın vereceği sevinci bir eli hep ayrılıkların hüznündedir

İkiyüzlüdür sevgili otogarlar

Bilir misin? Umutlarını takıp bir otobüsün farına

Her gördüğün yüzü gelecek diyerek sen zannetmeyi

Gelmeyeceğini bile bile sürekli açılıp kapanan kapılara bakmayı

Bilir misin sevgili? Bir yanın zikrederken şimdi otogardan hızla ayrıldığını

Bir yanının gelecek umuduyla kanadığını

Bilir misin ey sevgili? Ne ölüler kalktı bu İstanbul'dan

Ardında ne ertelenmişlikler ne hüzünler bırakarak

Ne ölüler kalktı Esenler otobüs terminalinden

Hangi musalla taşına bırakarak tırnak izlerini?

Azrail'in dost olmayan elini tutarak

Ne ölüler kalktı bu İstanbul'dan

İkiyüzlüdür sevgili oto garlar sevdalar gibi

Bir eli tutarken kavuşmanın vereceği sevinci bir eli hep ayrılıkların hüznündedir sevgili