Ozbi Polis Ve Asi Mp3 indir

Kaldırım taşında oturan bir asi
Gözlerinde tüm tükenmişliğiyle ardında bıraktığı mazi
Ceketi yırtık, suratı buruşmuş biliyor ki kaçtığı dünya özgürlüğünü kamçılarcasına sefil ve narsistYalanları ardında bırakmanın ağırlığı var üstünde
Bir şehre küskünlük, bir sevgiliden kopmanın verdiği bir hüzün
Silinmesi imkansız hatıralar, gitmek için verdiği karar
İnsanlığa kızgınlığı hırpalanmışlığından
Duygularını sorguluyor bazen son kullanma tarihi geçip deforme oldmuşluğundan
Her şeyden vazgeçmenin yüküyle bir hamalı andırırken tebessüm ediyor, acıya alışmışlığından
Ayağa kalkıyor, sevimli yunuslar onun yanında durdu
Kimliğini uzatıyor, onları petrol ve uranyumdan oluşan pis bir denizde mutasyona uğramış köpek balıklarına benzetirken suratına bir yumruk yiyor
Uzak değil insan olmak yeter
Tuzak değil insan olmak yeter
Nabzımı hissediyorum yediğim yumruk bir tosbağa kadar yavaş
Korkum kalbimin bir tavşan kadar hızlı olması
Anlımdan düşen terin nerde olduğumu hatırlatması kadar gerçek
Bir polisin siyah botuyla boynuma basması
Duyabildiğim tüm küfürler kanla beraber tenime yapışmış halde
Tüm cümleler kurumuş halde
Ee o halde kabullenmek kalıyor
Yenildim mi bezirganlara itaat eden suratların yere yansıyan gölgelerine
Ben istedikleri her şeyi yapabildikleriyim
Ben onların hayvancıl hislerini tıka basa doyuran bir ziyafetim
Bazen normal olan hayatlarına bir adrenalin
Bazen de can sıkıntıların birebir iyi gelen bi komedi
Tıpkı sakız çiğneyen bir çene gibiler
İstediklerini aldıktan sonra tükürüp atacaklar
Yüzlerinde sabırsızlık ve öfke varken ben kendime diyorum ki "kabullenirsen, sen sen olmayacaksın"
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyor yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyor eğip büküp
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyor yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyor eğip büküp
Demirden bir döşek
Üstüne uzandığımda kış uykusuna hazırlanan bir ayı gibi hissediyorum istemiyorum hiçbir şeye değişmek
Hiç kimse yok hiçbir ayrıntı yok
Tek başına kalan bir huzur var onun da tek yaptığı duygularla çelişmek
Anlam aramak yetersizliğiyle övünüyor
Geçmişim sabırsızca benimle ilgilen diye dövünüyor
Hep yarını düşünen şu aklıma duygularımı bir sevgilinin dudakları bir de hırlayan bir köpek gösteriyor
Korkudan mı titriyorum soğuktan mı
Bilmiyorum belki de bu acı belirsizlik ve yokluktandır
Bedenim kanıyla hiç bu kadar haşır neşir olmamışken soruyorum
Bu içinde bulunduğum çelişki aşağılanmaktan mı
Cevaplar yetersiz, unutmamam gereken en önemli şey hiçbir kimliğin kazanılamayacağıydı bedelsiz
Bilirim düşünceler kefensiz
Bir hücredeyim lan lakin burda bile yaşayamıyorum nedensiz
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyor yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyor eğip büküp